Landelijk Schakelpunt LSP
Negen redenen waarom dit LSP er in deze vorm niet moet komen.
Inleiding
Na de unanieme afkeuring door de Eerste Kamer in april 2011 van het betreffende wetsvoorstel, zou het Landelijk EPD dat werkt middels het LSP, ophouden te bestaan. Dat dacht men. Een aantal organisaties vond dat echter zonde van alle energie en het geld dat in het ICT-project gestoken was. Een kleine club van bestuurders van LHV, KNMP, VHN en NVZ richtten eind 2011, in samenwerking met het Nictiz en met steun van de NPCF, de Vereniging van Zorgaanbieders voor Zorgcommunicatie, de VZVZ op. Dit met medewerking van de Minister van VWS, die met de motie Mulder werd opgedragen deze herstart niet te frustreren. Op één of andere reden is de doorzettingsmacht om in de zorg een centraal werkend communicatiesysteem te krijgen erg groot. Je kunt je afvragen wat de belangen zijn van VWS, de ICT-sector met de zorgverzekeraars als financiers op de achtergrond, maar daarover gaat deze bijdrage niet.
De polarisatie tussen voorstanders, die beschuldigd worden van een tunnelvisie en tegenstanders, die onterecht bang zouden zijn en de vooruitgang in de weg zouden staan, is al groot genoeg.
Hieronder worden negen inhoudelijke redenen beschreven waarom dit LSP er niet moet komen.