De discussie over het Nationaal ZorgFonds (NZF) als alternatief voor het huidige zorgstelsel houdt niet alleen burgers, maar ook veel zorgverleners bezig. De relatie van patiënt en zorgprofessional zou in een nieuw stelsel ook meer centraal komen te staan. De plannen om te komen tot één basispolis, afschaffen van eigen risico en een ruimer basispakket vinden inmiddels bredere weerklank.
In de laatste MedZ van de derde jaargang staat verandering centraal. Hoofdredacteur Herman Suichies: ‘Dit themanummer gaat over transitie, in brede zin. Synoniem voor kentering, omslag, overgang, of wending. Want de wereld om ons heen lijkt in overgang. Van Obama tot Trump, van Europa tot Brexit, van fossiele brandstoffen naar groene energie, van een zekere toekomst naar een onzekere toekomst.’
Deze maand verscheen het rapport ‘Uitgavenbeheersing in de zorg IV: zorgakkoorden’ van de Algemene Rekenkamer (AR) over de drie zorgakkoorden die de minister van VWS tussen 2010 en 2013 met de besturen van zorgaanbieders heeft afgesloten. Al deze afspraken lopen tot en met 2017. AR-lid Kees Vendrik meldt dat de zorginhoudelijke afspraken, waaronder doelmatig voorschrijven, binnen deze hoofdlijnakkoorden curatieve zorg vrijwel niets hebben opgeleverd.
Er is het afgelopen jaar veel te doen geweest over de nieuwe wet DBA (deregulering beoordeling arbeidsrelaties), die de voorgaande constructie van de VAR-WUO heeft vervangen. Vanaf 1 mei 2016 t/m 1 mei 2017 is er sprake van een overgangsregeling.
De inspectie en de medische tuchtcolleges slaan door met richtlijnen en protocollen. Dat zegt de Vereniging Praktijkhoudende Huisartsen in een artikel van Maud Effing in de Volkskrant. ‘Nederland lijdt aan protocolitis’, aldus Wouter van den Berg van de VPH.
Het werk van huisartsen vraagt veel improvisatietalent, creativiteit en inbeeldingsvermogen. Dat formeel erkennen en expliciet benoemen, kan onterechte oordelen voorkomen. Aldus Guus Timmerman en Andries Baart in een recent artikel (Echte huisarts heeft ‘praktische wijsheid’) in Medisch Contact.