Curling Care

Onlangs werd de briljante term curling ouders bij mij geïntroduceerd.
Het gaat om ouders die hun kind elke stress, tegenslag en verveling willen besparen en hun pad, zoals bij de sport curling, voor hen zo glad mogelijk maken. Gevolgen kunnen volgens docenten zijn dat kinderen niet leren met frustraties om te gaan en snel boos worden als iets niet lukt, bij de geringste tegenslag denken dat hun wereld vergaat en/of faalangstig zijn.
We willen allemaal het beste voor onze kinderen, maar een keer een matige docent, lessen die niet geheel aansluiten bij het leertempo van je kind of niet met je beste vriendin in de klas leveren doorgaans geen posttraumatische stressstoornis op.

Zoals u ziet: ik vind daar wat van. Ik zie een parallel met de zorg, waar ook steeds meer Curling Care wordt gevraagd. Ik zie in toenemende mate mensen die het leed van het leven niet lijken te kunnen verdragen. Noem me een ouwe taart, maar ook in de media wordt verhaald over de Facebookgeneratie die de rimpelloze online leugens voor waarheid zijn gaan houden en daarmee hun gezellige kreukelige leventje als minderwaardig gaan valideren. De huisartsenpost wordt bezocht met niet-spoedeisende zorg, omdat onzekerheid en ongemak niet kan worden verdragen tot 8.00 de volgende dag. Ik zie prachtige meiden die onzeker zijn over piepkleine huidplekjes, of niet aan kunnen dat hun schaamlippen misschien meer de naam schaamlappen verdienen. Ik krijg verwijsverzoeken voor psychiatrisch onderzoek van veel studenten, omdat ze moeite hebben met hun universitaire studie en deze dan met behulp van psychiatrische medicatie willen voltooien.

Het is het individu niet aan te rekenen, vind ik. De druk om maatschappelijk succesvol te zijn, en slank, en leuk en bereisd en later met 2,2 kind en een hond, maar toch ook creatief en muzikaal, is enorm. Dat elk leven naast hoogtepunten ook dieptepunten en vooral heel veel puntloze periodes kent wordt onderbelicht. Dat het fantastische wezen mens ook te maken krijgt met hangtieten, lurven, kladden, likdoorns en anuskramp, snotneuzen, slapeloze nachten, stinkvoeten, pukkels en ouderdomswratten, jeuk, angst, relatiedips, zorgen en frustraties mag wel eens wat vaker gezegd.
De risico’s van Curling Care kennen we allemaal. Overconsumptie van zorg, medicalisering, hoge kosten, iatrogene schade. Als tegenhanger voor de Curling ouders wordt de Loedermoeder geroemd, die aan liefdevolle verwaarlozing doet. Nou weet ik niet of we daar als dokter mee wegkomen, maar af en toe liefdevol Dabble Care aanmodderen als tegenhanger lijkt me van een Curling mooie Care.

Dabblet u mee?