De huisartsenzorg kent eigenlijk geen vrije marktwerking, maar een macrobudget van jaarlijks 2,8 miljard (2016) dat volgens een gesloten hoofdlijnenakkoord beperkt (1-2%) mag groeien. Substitutie vanuit de tweede lijn komt moeizaam op gang. Ook al omdat de effecten nauwelijks meetbaar zijn en er dus eigenlijk geen budgetverschuiving van tweede naar eerste lijn plaatsvindt. Bovendien is het de vraag of de huisarts die taakverschuiving, naast alle andere extra taken, er nog bij kan hebben.

Vanuit de hoofdlijnenakkoorden is de afgelopen jaren onderzoek gedaan naar hoe de huisartsenzorg versterkt kan worden. De rapporten “Organisatie en Infrastructuur” daarover, waarin vooral de organisatievormen versterkt worden, achtten wij onvoldoende onderbouwd om daar geld (600 miljoen) voor uit te trekken.