Medio februari hebben veel huisartsen naar de uitzendingen over ‘Het huisartseninfarct’ van Zembla of naar collega Sophie Brühl bij talkshow Op1 gekeken. Een goede weergave van de ontwikkelingen binnen de huisartsenzorg in de afgelopen decennia. Op diverse vlakken proberen we als VPH bestuur verandering in gang te brengen en wij blijven ons verzetten tegen alle onzinnige regels en administratie.
VPHuisartsen heeft zich al meerdere keren verbaasd over de acties vanuit overheid, zorgverzekeraars en politiek in het kader van het terugdringen van administratieve lasten. Men heeft prachtige doelstellingen: er zullen geen onnodige administratieve lasten bij komen en we maken afspraken over het verminderen van de berg onzinnige formulieren. Er worden ambitieuze programma’s en werkgroepen opgetuigd met zeer bereidwillige en enthousiaste medewerkers, maar waarom spreekt men zichzelf dan keer op keer toch weer tegen!?
Uiteraard worden er kleine stapjes in de goede richting gezet, maar wat zijn die waard als er niet naar de zorgverleners geluisterd wordt en er via andere kanalen steeds weer (onzinnige) extra lasten bij komen? Vooral in een drang om nog meer te kunnen controleren of minimaal te besparen. Ieder politiek debat gaat steeds weer over controle krijgen over zorguitgaven. maar amper over de vraag hoe een veel duurder zorginfarct te voorkomen. Iedere maatregel tegen fraude lijkt weer erg belangrijk maar ondertussen heeft niemand oog voor de groeiende berg met administratie waar de gemiddelde zorgverlener dieper onder begraven wordt of de enorme extra verborgen kosten die de maatregelen veroorzaken.
Waarom komt er geen collectief besef dat het allemaal veel praktischer moet? Waarbij men realiseert dat fraude niet bestreden wordt door alle goedwillende huisartsenteams te overstelpen met regels, maar juist door specifiek te gaan kijken waar er echt rook is. Een principe van High trust, high penalty. Vertrouwen in al die keihard werkende zorgverleners en alleen daar gaan kijken waar het vertrouwen mogelijk geschaad kan worden.
Er zijn hele concrete vermoedens waar het mis kan gaan in de zorg, laat ze dan daar hun capaciteit op richten. Graaf dieper waar er vermoeden is van misbruik van maatschappelijke gelden maar geef vooral al die honderdduizenden zorgverleners weer de ruimte om het zorg infarct op te lossen. Laat ze vooral geen extra formulieren en verantwoordingen aanleveren want dat gaat direct ten koste van persoonlijke zorg en nog meer ten koste van de motivatie om huisarts of praktijkhouder te worden en te blijven.
Duidelijker uitstralen dat wij wel de noodzaak zien om het tij te keren!
Blijkbaar voelen alleen de zorgverleners echt de noodzaak om de administratieve lasten terug te dringen. Zien alleen wij dat het zorgsysteem aan het imploderen is en er duidelijke signalen nodig zijn om het tij te keren. Elke administratieve maatregel is er één teveel en benadeelt direct duizenden patiënten die al om zorg verlegen zitten.
Wij zijn huisartsen en zorgverleners en geen administratie kantoren! Dat zullen we in de komende tijd nog duidelijker, op landelijk- maar zeker ook op lokaal niveau, moeten uitstralen en de politiek, zorgverzekeraars en overheid van moeten doordringen. Wij moeten met veel meer ruimte weer zorg kunnen gaan leveren en zullen ons verzetten tegen nog meer verstikkende maatregelen!