Negen maanden lang hebben we toegewerkt naar 21 januari 2019. In Woudschoten hebben we 60 jaar na dato opnieuw de kernwaarden en kerntaken van de huisarts gepresenteerd. Zoals u allen weet is daar een uitgebreid traject aan vooraf gegaan en hebben we middels algemene regiobijeenkomsten, denksessies en een uitvoerige enquête, de mening van de beroepsgroep gepeild. Doelstelling van dit alles was om weer duidelijkheid te scheppen over de inhoud van ons vak, en ja, ook de afbakening, want zoals Het Parool al schreef, “Huisartsen willen taken afstoten; geen wissewasjes meer”. In meerdere van onze VPH-regiobijeenkomsten werd dat ook aangegeven door onze eigen leden, “we moeten ons vak afgrenzen” of bijvoorbeeld “geen substitutie meer, als er niet iets anders voor verdwijnt”. De emmer is vol en daar hebben we ons als beroepsgroep ook over uitgesproken. Primaire universele preventie is geen taak van de huisarts, maar wel voor anderen, zoals de artsen Maatschappij & Gezondheid of de gemeenten en overheid. De kernwaarde ‘medisch generalist’ gaat hopelijk bijdragen aan de gewenst afbakening van ons vak.
Maar hoe zit het nou met “ontkoppelen?” Wij gingen toch voor gelijke dienstenverdeling onder alle huisartsen? Niet alleen de praktijkhouders zijn toch verantwoordelijk voor de invulling van de ANW problematiek? Het klopt dan ook dat de VPH graag een vorm van ontkoppeling had gewild, maar de beroepsgroep heeft zich ook uitgesproken over de 24×7 spoedzorg: huisartsen willen in de ANW-uren ook zorg blijven leveren. Maar dan wel alleen spoed! Dat betekent dat we een format moeten gaan vinden hoe we die dienstbelasting gaan verdelen onder de diverse huisartsen. Waarbij wij gezegd willen hebben, dat we moeten waken voor een polarisatie tussen praktijkhouders en waarnemers. Wij realiseren ons dat de ANW zorg momenteel het heetste hangijzer is en wij beraden ons samen met de LHV en Ineen dan ook over een “snelle” oplossing, die op korte termijn al een reductie van de (nacht)dienstbelasting zou moeten opleveren.
We moeten niet vergeten dat de drang om een nieuwe “Woudschoten” te doen, geboren werd uit het feit dat de werkbelasting aan alle kanten begint te wringen. We hebben nu prachtige hernieuwde kernwaarden en kerntaken, maar voor de gemiddelde praktijkhouder lijkt er nog niets veranderd. Er is een blijvende urgentie om hiermee aan de slag te gaan! De verduidelijking van onze grenzen was echter wel nodig om de toekomst van ons mooie vak verder uit te stippelen.
Woudschoten is wat ons betreft een fraai vertrekpunt om te zorgen dat ons werk behapbaar blijft, zodat we ons vak met plezier en kwaliteit kunnen blijven doen.
Er is niks mis met het aangeven van grenzen. VPH blijft in actie voor een goed praktijkhoudersklimaat!
Dick Groot, voorzitter VPHuisartsen