Het afgelopen jaar is in Medisch Contact een aantal tuchtzaken gepubliceerd, met daarin voor huisartsen zeer bedreigende conclusies van het tuchtcollege. VPHuisartsen is zeer geschokt door het toenemend aantal onbegrijpelijke uitspraken.
Zo was er de zaak van de collega die na enkele patiëntencontacten een ambulance naar een patiënt stuurde, waarbij huisartsen door de tuchtrechter ‘en passant’ gesommeerd werden om altijd de post van de voorgaande avond en nacht (van de huisartsenpost) vóór aanvang van het spreekuur verwerkt te hebben, en zo nodig ook al actief contact te zoeken met die personen die misschien wel een follow-up behoeven. Een nieuwe norm die nergens beschreven was!
Daarna het werkelijk bizarre geval van de jeugdarts die werd neergestoken, maar door diezélfde patiënt werd aangeklaagd voor het tuchtcollege! Het tuchtcollege achtte zich -zei het met schroom- ontvankelijk, en de collega huisarts kon nog lange tijd in extra spanning zitten omtrent de uitspraak, en de mogelijke confrontatie met de dader.
Dit was voor VPHuisartsen reden om in de recente ledenpeilingen te gaan polsen bij onze leden hoe zij hier tegen aan keken, en of wij als VPHuisartsen hier iets mee moesten gaan doen. De verontwaardiging was namelijk telkens maar kort, en we gingen weer over tot de orde van de dag. Maar uit de gesprekken met de leden is gebleken dat veel van onze collega’s aangeslagen zijn door deze uitspraken en erg onzeker over wat dit betekent voor de uitoefening van hun vak. En terecht. Velen voelen zich vogelvrij in de spreekkamer. Velen meldden ook, dat als hen dit zou overkomen, zij zouden stoppen met hun werk. We hebben het hier over betrokken praktijkhouders met hart voor de patiënt!
Deze week kwam er nog een dreun overheen, voor ons de druppel: https://www.
De huisarts wordt door klaagster van alles verweten, en het tuchtcollege geeft een waarschuwing om volledig andere redenen. Eén reactie in dit artikel was zeer treffend: “Om redenen, aan het algemeen belang ontleend, zal deze beslissing worden gepubliceerd.”
De vraag aan het college moet dan zijn wat zij het algemeen belang vinden? Massale steun aan deze huisarts en hoon voor het college? Wij kunnen werkelijk geen enkel leerpunt uit deze casus halen. You’re dammed if you do and you’re dammed if you don’t.
Wij begrijpen best dat er geen hoger beroep is aangetekend. De energiedrain weegt waarschijnlijk niet op tegen het resultaat
Er zijn voldoende voorbeelden waarin tuchtrecht heel goed heeft gewerkt, en waarbij de uitspraak tot verbetering van de patiëntenzorg heeft geleid. Artsen maken inschattingen die achteraf onjuist blijken te zijn, of fouten, misschien wel elke week of elke dag, en sommige fouten zijn daadwerkelijk verwijtbaar. De meeste collega’s stellen zich daarvoor ook toetsbaar op, en willen graag leren van hun fouten, en die van hun collega’s. Het tuchtrecht kan ons hierbij helpen, hoewel niemand daar zelf bij betrokken wil zijn uiteraard.
Geachte leden van de VPH,
ik ben blij dat dit onderwerp ter tafel komt, want al jaren maak ik mij zorgen om de uitspraken die ik lees. Ik denk slechts zeer zelden: ‘ Ja, sukkel, krijg dan ook maar straf’. Ik denk heel erg vaak: ‘Hè, hoe kan dit, iemand doet gewoon zijn werk en wordt aansprakelijk gemaakt voor het lot van de slechte afloop van een ziekte.’ Veel van de gevalsbeschrijvingen zouden mij ook hebben kunnen overkomen, en ik beschouw mijzelf als iemand die zich herkend in het profiel van ‘de’ Nederlandse huisarts: hardwerkend, gewetensvol, toetsbaar, goed nageschoold, professionele attitude en een behoorlijke vleug mededogen voor de ons bezoekende patiënten.
Ik vind het huidige systeem niet meer van deze tijd en krijg het gevoel van en Kafka-achtingen surrealistische nachtmerrie als ik echt bedenk dat ik consequenties moet verbinden aan de uitspraken. Maar waartoe dienen die uitspraken dan wel? Een veel gehoord nep-argument is vaak dat de arts het zich niet te persoonlijk met aanrekenen, maar dat het dient om ‘het systeem’ te verbeteren. Echter niet voorz niets gebruikt de VPH het woord ‘energiedrain’. Het tuchtrecht is bezig zichzelf ongeloofwaardig en belachelijk te maken. Het is dat er juridische consequentie aan zit, en dat het een serieus bedoeld instrument is, dat wij zelf hebben opgetuigd voor kwaliteitsdoeleinden.
Ik heb het gevoel dat daar meer mensen moeten zitten die met de voeten in de klei staan in plaats van hen die wetboeken kennen. Dan kunnen we ons hopelijk weer een beetje herkennen in de uitspraken en ze weer serieus nemen en toepassen in ons dagelijks werk. Want dat is nu toch echt godsonmogelijk.
Peter Staal, huisarts te Tilburg
Beste collegae,
Iedereen kent talloze voorbeelden en wij verbazen ons zelf telkens opnieuw en opnieuw. We schrijven en publiceren daarover en lezen vervolgens met z’n allen wat wij zelf geschreven hebben. We durven niet kei hard met onze vuisten op tafel te slaan. We durven niet te zeggen “genoeg is genoeg, basta!” Zie de Franse gele hesjes demonstratie;
misschien moeten we daar een voorbeeld aanneem?! We hoeven echt niet alles kort en klein te slaan, maar wellicht is iets in die richting nodig zodat onze stem gehoord wordt??
Hoe we nu onderling onze irritaties spuien is wel heel lief een aardig, maar niemand schiet er iets mee op.
Beste ‘Arts Boos’. Heeft u misschien concreet een voorstel hoe we dat gaan aanpakken? Een idee hoe tot constructieve actie te komen? Want volgens uw redenering schieten we met uw reactie niets op. U bent van harte welkom om met ons mee te denken en te handelen. Of durft u het ook niet 🙂 ? U kunt ons mailen: info@vphuisartsen.nl
Goed dat jullie dit aanklagen. ‘T gaat precies zoals je zegt : je bent geshockeerd, geïrriteerd of verontwaardigd, maar gaat daarna toch weer over tot de orde van de dag. Deze laatste zaak herkennen we allemaal: je gaat steeds meer schrijven, omdat je de verwijten al aan ziet komen. Dit dan te verwijten als defensief handelen en zelfs een grond voor een waarschuwing is echt te dol!
Ik sluit me volledig aan bij de reactie van collega Staal.
Natuurlijk dient een arts zich toetsbaar en transparant op te stellen. En natuurlijk moet er een partij zijn die corrigerend op kan treden als er normen worden overschreden.
Maar als die corrigerende partij zich vervolgens ontpopt als een ongeleid projectiel, een ” lachertje” , dan zijn zowel artsen als ( meer nog) patienten de dupe.
Op het moment dat het tuchtcollege zich blijkt te manifesteren als een kluchtcollege, dan is er echt een levensgroot probleem.
Heb ik de oplossing? Nee.
Maar toch twee suggesties:
1 het voorstel van collega Staal is een waardevolle: meer mensen met de voeten in de klei, dat gaat helpen.
2 ” Volgens de onderzoekers zouden de inspectie en het tuchtcollege artsen niet moeten beoordelen op ‘gehoorzaamheid’ maar op ‘verstandigheid’. Bron:
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/huisartsen-inspectie-en-tuchtcolleges-lijden-aan-protocolziekte-~b4533668/
Met de onvolprezen Wouter van den Berg.
Kom volgende week 12-12 naar de Rode Hoed, voor het symposium: ‘Verslagen door het tuchtrecht’.
Hier starten we o.l.v. advocaat Richard Korver de discussie tussen ‘verslagen’ professionals en leden van het tuchtcollege.
Zie: http://www.lemion.nl/verslagen
Dat het tuchtcollege richtlijnen voor medisch handelen hanteert als de norm (vgl”wettelijk kader”) waaraan getoetst wordt is natuurlijk al zeer discutabel
Het is een richtlijn, geen wet.
Dat het tuchtcollege daar lukraak nieuwe zelfverzonnen normen in fietst is een brug te ver.
Whit great power comes great responsibility. Graag zie ik dat het tuchtcollege zich meer daar naar gedraagt.
Bij dit alles merk ik op dat de beroepsgroep, mn. het NHG, een belangrijke verantwoordelijkheid heeft om zich bij de release/update van richtlijnen af te vragen cq. er zich van te vergewissen dat de huisarts qua tijd, middelen, personeel en randvoorwaarden voldoende toegerust is om het beschreven, gewenste, niveau van zorg te leveren. Richtlijn zonder implementatieprotocol en uitgewerkte set randvoorwaarden zou niet meer moeten mogen.
Bij substitutievraagstukken, onderdelen die 2e lijn afstoot naar de huisarts en POH-S, en een GGZ die uitgekleed is met de verwachting dat de huisarts en POH-GGZ het klusje wel zullen klaren, speelt dit minstens evenzeer.
Bemoeienis van juristen met medische aangelegenheden is gedoemd te leiden tot onzekerheden en gevoel van onrecht. Geneeskunde is immers geen vak van zwart of wit, maar kent dermate veel grijs, met een saus persoonlijke attitude er ook nog eens bij, dat ik vind dat juristen hier ver van moeten blijven. Een systeem van controle en bijsturen waar er disfunctioneren is: zeer zeker! Maar geen haarkloverijen door mensen die geen verstand hebben van het vak, niet kunnen inzien hoe multi-interpretabel onderzoek kan zijn, etc etc. Eigen ervaring (gelukkig eenmalig en al lang geleden) aanwezig bij een lokale klachtencommissie. Ook daar echter dezelfde ervaring als hierboven beschreven.
Heel fijn dat hier aandacht voor gevraagd wordt!
ook ik erger me soms erg aan bepaalde uitspraken en ik vraag me wel eens af of het tuchtcollege de verstrekkende gevolgen van bepaalde uitspraken wel door heeft. Zoals inderdaad de uitspraak die vermeld is waarbij de huisarts gesommeerd wordt om elke keer voor start dag de waarneemberichten door te nemen en daarop actief te handelen. Maar als dit de norm zou zijn dan heeft dit uiteraard ook consequenties voor de vakanties. immers dan ook zijn wij verplicht om deze standaard vast te houden. Dat betekend dat waarnemende collegae deze consultaties moeten inzien echter is dit a technisch niet mogelijk en b ook organisatorisch niet mogelijk ( grote stad ). Graag zou ik een mogelijkheid willen hebben dat een organisatie zoals vph of de lhv of nhg de mogelijkheid hebben om bij zo’n uitspraak als vertegenwoordiger van huisartsen in hoger beroep te kunnen gaan en hierbij de desbetreffende huisarts kunnen ontzien.
Wij werken graag mee vanuit een onafhankelijk clienten perspectief! Dit doen wij al voor verschillende geschillencommissies. Na de invoering Wkkgz bleek er voor ons op dit terrein enorm veel te doen. Het clientenperspectief is m.i. nl. niet goed geregeld bij klachten, geschillen of calamiteiten in de zorg! Veel regels en rechten in het voordeel van de cliënt, dat wel. Maar daar weet de gemiddelde cliënt weinig van en volgens mij moet dat vooral zo blijven. Het gaat nl. om de dialoog daarvóór! Marika Biacsics
Ik ben het met Rob Schonck m.n. roerend eens! Door nieuwe normen te stellen gaat het tuchtrecht mijns inziens volstrekt buiten haar boekje!! Dit heeft niets meer met toetsing te maken, nog afgezien van het feit dat men kennelijk is gespeend van alle realiteitszin waar het gaat om het drijven van een huisartsenpraktijk. De eisen / normen die gesuggereerd worden zijn volstrekt onrealistisch en onhaalbaar. Misschien is het goed het tuchtcollege hiervoor aan te klagen??!! Heel goed om hier als VPH iets aan te doen!
Woensdag 12 dec in de Rode Hoed: ik ben er ook. De huisarts heeft zich overduidelijk zeer ingespannen om het tot een goed eind te brengen. En daarvan uitvoerig verslag gedaan in het HIS. Deze uitspraak van het tuchtcollege is totaal onbegrijpelijk. Het zou inderdaad goed zijn wanneer de beroepsgroep in beroep kan gaan. De tuchtrechtspraak slaat de plank mis. Ik heb het even nagekeken: de drie leden geneeskundigen van het Zwolse tuchtcollege dat dit uitsprak zijn alledrie huisarts. Een totale misser!
https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/kaartenactie-voor-huisarts-die-tuchttik-op-vingers-kreeg-.htm
Omdat het tuchtcollege deze huisarts waarschuwt lijkt het alsof we ervanuit gaan dat alles is op te lossen met hard werken en strakke regie. Eigenlijk is in zo’n zaak alleen nog maar compassie mogelijk zowel voor de partner van de overleden patiënt als voor de huisarts en voor de leden van het tuchtcollege die ongetwijfeld ook het lijden van beiden hebben gevoeld.’
De huisarts om wie het draait, wil graag anoniem blijven, maar de kaarten zijn (en worden) naar haar doorgestuurd. Zij besloot na de uitspraak om niet in hoger beroep te gaan, vanwege de enorme impact die de zaak al op haar heeft gehad. Ze laat weten zich zeer gesteund te voelen door alle reacties van haar collega’s en wil hen via deze weg hiervoor hartelijk danken.
” Tuchtrecht
Het tuchtrecht is rechtspraak waarbij het tuchtcollege beoordeelt of een arts of andere hulpverlener volgens de voor hem geldende professionele standaard heeft gewerkt. Het tuchtrecht is bedoeld om de kwaliteit van de beroepsuitoefening te bevorderen en bewaken. ”
Tucht en 2019.
Het tuchtcollege is een anachronisme.
Als het college zichzelf serieus zou nemen, had het zichzelf allang opgeheven.
Kwaliteit? Professionele standaard?
In deze casus wordt er helaas ” regie” als nieuwe professionele standaard geintroduceerd.
Op basis van wat?
Op een moment dat de regie bij patienten wordt geacht te liggen? Eigen verantwoordelijkheid?
Dit is echt twee bruggen te ver.
Tuchtcollege, wie bent u eigenlijk? Hoe zorgvuldig gaat u om met uw eigen bevoegdheden?
Recht dient zicht te baseren op redelijkheid en consistentie en dus de uitspraken in ieder geval op duidelijke onderbouwde gronden te funderen. Dit lijkt afwezig te zijn in bovengenoemde zaken. Door de tuchtrechtuitspraken in zaken zoals onder andere “veel zorg en weinig regie” de zaak van de jeugdarts en “knobbel in de borst”, hierboven beschreven, worden de huisartsen feitelijk vogelvrij verklaard. Dit is m.i. zeer ernstig en hiermee dient de beroepsgroep zeker iets te gaan doen. Een dergelijke vogelvrij verklaring is in niemands belang.
Los daarvan wemelt het reeds van de straftoekennende/benoemende instanties in de artsenwereld namelijk: de klachtencommissie, de geschillen commissie, het reeds bovengenoemde tuchtrecht, de zwarte lijst van de BIG registratie met daarnaast ook gewoon nog het kanton en strafrecht zoals voor iedere Nederlander dat geldt. Ik zou geen enkele andere beroepsgroep kunnen bedenken voor wie een dergelijke Kafkaiaanse, buitenproportionele, lijst aan straftoekennende/benoemende instanties van toepassing is. Indien we als beroepsgroep naar het functioneren van de het tuchtrecht gaan kijken, is het misschien goed om tegelijk deze hele Kafkaiaanse lijst van straftoekennende/benoemende instanties eens onder de loep te leggen.
Het Tuchtcollege is al lang niet meer serieus te nemen.
Dat “verlichte collegae” deelnemen in het College en deze uitspraken mede laten ontstaan is nog ergerlijker dan de uitspraken op zich.
Uitspraken zijn totaal niet meer gerelateerd aan de reële mogelijkheden en beperkingen van praktijkvoering. Daarmee raken de uitspraken minder de aangeklaagde en meer de randvoorwaarden van de huisartsenzorg.
Wat het Tuchtcollege beoogt is vooral het zichzelf belangrijk vinden; de uitspraken beogen geen enkel serieus en haalbaar doel.
Misschien moeten de weledelgestrenge en weledelgeleerde leden van de Colleges eens in conclaaf met LHV, NHG, VPH , ZN en VWS over hoe de huisartsenzorg georganiseerd en gefinancierd moet worden, om de consequenties van de uitspraken haalbaar te maken. Maar dan verdwijnt er wellicht iets van de sektarische verhevenheid en vrijblijvendheid, waaraan de Tuchtcolleges soms lijden.
Ik zou willen voorstellen om jury-tuchtrechtspraak in te voeren. De jury moet dan worden samengesteld uit bijvoorbeeld 5 ad random aan te wijzen artsen uit dezelfde discipline.
Wat denken we van de verjaringstermijn van 10 jaar. Hoe kun je nog adequaat reageren of iets leren van een consult van 10 jaar geleden waar je in de tussentijd niets meer van hebt gehoord?
Waarom worden dit soort uitspraken gedaan in een land dat de laatste 20 jaar stuk gaat aan individualisering, eigen verantwoordelijkheid, “patient empowerment (vreselijke term) en autonomie? Kennelijk geldt dit overal behalve in de spreekkamer van de huisarts. Ga vooral zo door daar bij die colleges, ik zie de aanmeldingen voor de huisartsopleiding al teruglopen… en dan is er straks weer een duurbetaalde “taskforce” (weer zo’n prachtige term) nodig van mensen die nog nooit een seconde op de werkvloer hebben gestaan om de noodklok te luiden en allerlei maatregelen voorstellen die net zover van de realiteit afstaan als deze uitspraken zelf….