VPHuisartsen geschokt door recente uitspraken tuchtcollege

Redactie

Het afgelopen jaar is in Medisch Contact een aantal tuchtzaken gepubliceerd, met daarin voor huisartsen zeer bedreigende conclusies van het tuchtcollege. VPHuisartsen is zeer geschokt door het toenemend aantal onbegrijpelijke uitspraken.

Zo was er de zaak van de collega die na enkele patiëntencontacten een ambulance naar een patiënt stuurde, waarbij huisartsen door de tuchtrechter ‘en passant’ gesommeerd werden om altijd de post van de voorgaande avond en nacht (van de huisartsenpost) vóór aanvang van het spreekuur verwerkt te hebben, en zo nodig ook al actief contact te zoeken met die personen die misschien wel een follow-up behoeven. Een nieuwe norm die nergens beschreven was!

Later kwam daar de zaak bij tegen een arts, die een patiënte met een knobbel in de borst tijdens het consult gerust had gesteld, maar wél met de mededeling dat als de zwelling niet zou verdwijnen binnen 2 weken, zij een nieuwe afspraak diende te maken. Patiënte heeft hierin fors verzaakt, maar de huisarts werd verweten niet actief achter deze patiënt aangebeld te hebben of de knobbel al weg was. De huisarts handelde volgens de standaard, maar het tuchtcollege gaf daar een eigen draai aan en verplicht de huisarts nu om bij alle patiënten waarbij we afwachtend beleid adviseren, bij voortduring te informeren of de klachten wel weg zijn. De volgende stap is dat we patiënten gaan bellen of ze de voorgeschreven medicatie wel hebben ingenomen?

Daarna het werkelijk bizarre geval van de jeugdarts die werd neergestoken, maar door diezélfde patiënt werd aangeklaagd voor het tuchtcollege! Het tuchtcollege achtte zich -zei het met schroom- ontvankelijk, en de collega huisarts kon nog lange tijd in extra spanning zitten omtrent de uitspraak, en de mogelijke confrontatie met de dader.

Dit was voor VPHuisartsen reden om in de recente ledenpeilingen te gaan polsen bij onze leden hoe zij hier tegen aan keken, en of wij als VPHuisartsen hier iets mee moesten gaan doen. De verontwaardiging was namelijk telkens maar kort, en we gingen weer over tot de orde van de dag. Maar uit de gesprekken met de leden is gebleken dat veel van onze collega’s aangeslagen zijn door deze uitspraken en erg onzeker over wat dit betekent voor de uitoefening van hun vak. En terecht. Velen voelen zich vogelvrij in de spreekkamer. Velen meldden ook, dat als hen dit zou overkomen, zij zouden stoppen met hun werk. We hebben het hier over betrokken praktijkhouders met hart voor de patiënt!

Leest u dit verslag en laat het eens goed op u inwerken…..
De huisarts wordt door klaagster van alles verweten, en het tuchtcollege geeft een waarschuwing om volledig andere redenen. Eén reactie in dit artikel was zeer treffend: “Om redenen, aan het algemeen belang ontleend, zal deze beslissing worden gepubliceerd.”

De vraag aan het college moet dan zijn wat zij het algemeen belang vinden? Massale steun aan deze huisarts en hoon voor het college? Wij kunnen werkelijk geen enkel leerpunt uit deze casus halen. You’re dammed if you do and you’re dammed if you don’t.
Wij begrijpen best dat er geen hoger beroep is aangetekend. De energiedrain weegt waarschijnlijk niet op tegen het resultaat

Er zijn voldoende voorbeelden waarin tuchtrecht heel goed heeft gewerkt, en waarbij de uitspraak tot verbetering van de patiëntenzorg heeft geleid. Artsen maken inschattingen die achteraf onjuist blijken te zijn, of fouten, misschien wel elke week of elke dag, en sommige fouten zijn daadwerkelijk verwijtbaar. De meeste collega’s stellen zich daarvoor ook toetsbaar op, en willen graag leren van hun fouten, en die van hun collega’s. Het tuchtrecht kan ons hierbij helpen, hoewel niemand daar zelf bij betrokken wil zijn uiteraard.

VPHuisartsen ziet echter nu dat het tuchtrecht in toenemende mate oordeelt op een wijze waardoor geen enkele beroepsbeoefenaar zich aangesproken voelt. Dit leidt tot onzekerheid, extra werk, en dus ook tot overdiagnostiek en fouten. Dit kán niet de bedoeling zijn van het tuchtrecht.
Desiree Hairwassers heeft het recent prachtig verwoord in een dialoog met Marco Blanker. Hoe het patiëntenperspectief kan zijn. Dat het echt niet zo is dat elke patiënt even heel makkelijk een klacht bij het tuchtcollege indient.  Wij pleiten ook niet voor afschaffing van het tuchtrecht, of dat er niet naar patiënten hoeft te worden geluisterd.
Echter, de blog van Menno Oosterhoff (en meerdere blogs over dit onderwerp) verwoorden toch ook een gevoel dat bij veel collega’s leeft, en aangeeft dat het huidige tuchtrecht niet voldoet.
VPHuisartsen heeft niet de oplossing. Wel willen wij de discussie nu aangaan met de partijen, over hoe we verder moeten met het tuchtrecht. Wij hopen dat dit breed gedragen gevoel van onbehagen kan leiden tot een beweging om het tuchtrecht te herijken. Deel daarom dit artikel en praat er over met collega’s. Wij zijn benieuwd naar uw reacties, die kunt u hieronder kwijt.