Ik moet met mijn hoofd constant bezig zijn met het declareren anders loopt mijn bedrijf niet goed. Ik moet zinloze onderzoeken uitvoeren omdat dit financieel gunstig is. Ik moet allerlei vaak triviale gegevens aanleveren via steeds meer, traag reagerende computerschermen, waarop verzekeraars denken beleid te kunnen maken. Marktwerking zorgt voor nieuwe overlegstructuren en dus meer vergaderingen. Met elke verzekeraar moet over tarieven onderhandeld worden.

Ik zie de verschraling in verzorgings- en verpleeghuizen. Ik zie de afstand tussen de managers en de werkers op de vloer. Ik hoor de verontwaardiging van patiënten over het gebrek aan personeel in de zorginstellingen die in schril contrast staan met de mooie reclamefolders van die instellingen. Ik hoor de werkers aan het bed zuchten over de misstanden die zij dagelijks ondervinden. Ik ben verontwaardigd over de moeilijk te hanteren bureaucratie waarin, vaak oudere mensen de weg kwijtraken. Ik zie om mij heen hoe artsen gedemotiveerd raken door de zinloze tang waarin zij terecht zijn gekomen door de marktwerking.

Zo wil ik niet werken. Ik ben huisarts geworden om mensen te kunnen helpen. Uit ideële motieven. Mijn aandacht wordt steeds opgeëist door bovenstaande vaak zinloze zaken. Daardoor blijft er echt minder plaats over voor het eigenlijke werk, dat gewoon doorgaat.

En dat eigenlijke werk, het ambacht van huisarts, dat is wat echt belangrijk is. Het is een prachtig en goed functionerend systeem. Een prachtig beroep dat niet goed te vangen is in deelcontracten. Marktwerking vormt op dit moment de grootste bedreiging voor de huisartsgeneeskunde.

Micha de Vries, huisarts te Middelburg
Medisch Contact Online 3 sept. 2012