Update: Manifest aangeboden aan Eerste Kamer
Maandag 8 december is onderstaand manifest aangeboden aan de Eerste Kamer, waar VPH’er Herman Suichies kort het woord nam. Suichies: ‘We hebben uitstekende zorg in Nederland en dat willen we graag zo houden. Het schrappen van artikel 13 betekent onherroepelijk kwaliteitsverlies en tweedeling in de zorg en maatschappij.’
Ook Nieuwsuur besteedde aandacht aan de overhandiging.
Als vertegenwoordigers van verschillende maatschappelijke organisaties, maken wij ons grote zorgen. Wij zijn van mening dat hier een onjuiste beslissing dreigt te worden genomen. Burgers verliezen hun keuze om een hulpverlener te kiezen en het kunnen kiezen van de juiste zorgverzekeraar die de gewenste zorg vergoed is een illusie. De consument/patiënt die centraal zou moeten staan komt steeds verder buitenspel te staan.
Als artikel 13 wordt gewijzigd zoals voorgesteld, dan:
1. Worden democratische grondbeginselen geschonden
- Wordt een fundamenteel recht om zelf je zorgverlener te kiezen de Nederlandse burger ontnomen.
- Wordt een wetswijziging doorgevoerd die onderlinge solidariteit bedreigt. De gezondheidskloof tussen arm en rijk zal groter worden.
- Wordt de vrije toegankelijkheid van de zorg rechtstreeks bedreigd en daarmee ook de kwaliteit van de zorg. De door de patiënt zelf gekozen behandelrelatie met een hulpverlener is de basis van een goede behandeling.
- Wordt kleinschalige zorg in de buurt bedreigd omdat verzekeraars liever met grootschalige instituties (goedkopere) contracten afsluiten.
- Wordt er geen gehoor gegeven aan de maatschappelijke weerstand te¬gen het voorstel. Vooral chronische patiënten zullen de nadelen ondervinden. Zij moeten maar afwachten of de verzekeraar hun hulpverlener contracteert. Bovendien is aan invulling van belangrijke randvoorwaarden, zoals contractering op kwaliteit, nog lang niet voldaan.
2. Krijgen vier grote private zorgverzekeraars nog meer macht in de zorg.
- Van de 9 zorgverzekeraars die we in Nederland hebben, hebben er 4 bijna 90% van de verzekeringsmarkt in handen. Burgers betalen verplicht hun premie aan een private partij. Private partijen die, als er meer “schade” verwacht wordt, de premie verhogen, ondanks hun zeer forse reserves.
- De patiënt verdient bescherming tegen de zorgverzekeraar. Elke burger is verplicht zich te verzekeren. Hij/zij mag verwachten daarvoor goede zorg geleverd te krijgen. En niet geconfronteerd te worden met een omzetplafond. Of met slechts gedeeltelijk betaalde rekeningen. Of met een zorgverzekeraar die zich met de keuze voor een medische behandeling bemoeit. Het verplicht stellen van niet beproefde behandelmethoden is niet in het belang van de patiënt en schept juridische problemen. Want wie is verantwoordelijk als er iets fout gaat?
- Een publieke taak, belangrijk voor alle burgers, is feitelijk in handen van 4 private partijen. Dat is vanuit democratisch perspectief onuitlegbaar en onaanvaardbaar.
3. Wordt een wetsvoorstel dat invloed heeft op alle Nederlandse burgers zonder solide financiële onderbouwing ingevoerd.
- De veronderstelde kostenbesparing berust op drijfzand: de minister heeft nooit antwoord gegeven op de vraag welke besparing met de maatregel wordt gerealiseerd. Terwijl besparingen binnen de huidige wet al mogelijk zijn. Zorgverzekeraars kun¬nen nu – op grond van het huidige artikel 13 – al minder vergoeden, namelijk 75% van dan wat zij normaal vergoeden. De wetswijziging is dus niet nodig, verzekeraars kunnen al selectief contracteren op kwaliteit.
4. Wordt een wetswijziging doorgevoerd waarvan bekend is dat de voorwaarden van eerder voorgestelde wijzigingen niet zullen worden uitgevoerd.
- Eerder eiste de Tweede Kamer de garantie dat patiënten die vanuit een religieuze overtuiging hun eigen zorg¬verlener willen kiezen, dit moeten kunnen blijven doen. De zorgverzekeraars hebben zelf al aangegeven deze onderdelen niet te kunnen of willen uitvoeren.
5. Wordt een wetsvoorstel geaccepteerd waarvan de juridische deugdelijkheid ter discussie staat.
- Verschillende juristen hebben zich in negatieve zin uitgelaten over het voorstel. Dit zou onder meer strijdig zijn met Europees recht. Bovendien wordt er vanuit gegaan dat de NZa als toezichthouder voor zijn taak berekend is het evenwicht tussen zorgverzekeraar en zorgaanbieder te bewaken. Dat evenwicht is er nu al niet doordat de dominantie van zorgverzekeraars een wettelijke basis heeft en krachtig wordt uitgedragen door de toezichthouder NZa.
Daarom roepen wij namens burgers, patiënten/cliënten en zorgverleners verenigd in onderstaande organisaties en individuele ondertekenaars de leden van de Eerste Kamer op om hun verantwoordelijkheid als volksvertegenwoordiger te nemen en het wetsvoorstel niet te aanvaarden.
Comité Vrije Artsenkeuze
Wij vragen de steun van zoveel mogelijk patiëntenorganisaties, burgerorganisaties, belangenorganisaties en beroepsorganisaties in de zorg. Namens al deze organisaties zullen we het manifest op 8 of 9 december aanbieden aan de Eerste Kamer, samen met de petitie ‘Red de vrije artsenkeuze’
Wilt u of uw organisatie ons steunen? Laat het ons dan weten!
Als betrokken zorgverlener werkzaam in de huisartsenzorg, steun ik het ‘Manifest voor vrije Artsenkeuze’ en ben ik tegen het wijzigen van art. 13 van de Zorgverzekeringswet!
Ik heb ervaren tijdens mijn dagelijkse werkzaamheden in de huisartspraktijk i.c. dagelijks intensief patiëntencontact, dat sinds de invoering van de Zorgverzekeringswet in 2006, de Zorg steeds meer ‘uitgekleed’ wordt, waardoor patiënten steeds slechtere zorg krijgen.
Met de voorgenomen wijziging van art.13 zal dit probleem alleen maar groter worden èn de beoogde bezuinigingen zullen niet gerealiseerd worden!
Sympathiek protest. Ben ik voor. Maar mist volgens mij de essentie.
Het probleem met het huidige zorgstelsel is dat men zegt het over de zorg te hebben, maar het gaat feitelijk alleen maar over de zorgkosten. En die liggen in de tweede en derde lijn. Dus als je daar je eigen arts niet meer kunt krijgen stap dan als verzekerde over naar een verzekeraar die nog wel een contract met deze arts heeft. Het is aan je verzekeraar je daar op te wijzen. Zeker als je al onder behandeling bent met zo’n straks niet meer gecontracteerde arts.
Wat betreft de eerstelijnszorg, daar hebben verzekeraars het niet over, maar dat is wel 90 of meer procent van de uitgevoerde zorg. Daar over onderhandelen is verzekeraars veel te duur (Van Boxtel, Menzis, op HuisartsVandaag) .
Duidelijker gesteld: De marktwerking in de zorg gaat dus niet over de eerste lijn c.q. 90 procent van de zorg, want die doet niet mee, maar deze moet wel aan de daarvoor gemaakte marktregels voldoen.
Dus vier huisartsenpraktijken is nog steeds een kartel.
Maar vier verzekeraars samen niet.
Pervers dus.
Haal daarom de eerste lijn uit deze gekte en breng deze integraal onder bij de gemeente.
Gevolg: Korte lijnen en minder gezeur over de zorg (in de wijk).
Zo kan de eerste lijn zich weer richten op de zeer noodzakelijke samenwerking van zorg in de wijk.
En hoeven verzekeraars zich alleen nog maar te richten op hun kosten in de tweede en derde lijn.
Het ‘onderbrengen van huisartsenpraktijken bij de gemeente’ cq het transformeren van zelfstandig ondernemerschap naar een ambtenarenstatus van huisartsen in dienst van? onder gezag van? betaald door? onder verantwoordelijkheid van? gemeentebestuur en gemeenteraadsleden?
Daar krijg je de handen niet voor op elkaar bijhuisartsen.
Als de overheid iets wil van zelfstandige ondernemers dan kan dat gewoon gevraagd worden. Waar gaat het om? Wat is er nodig? En wat kost het? En hebben jullie daar als (lokale/landelijke) overheid of zorgverzekeraars dan ook de middelen voor beschikbaar?
Dit zou een normale overlegcultuur moeten zijn. Maar TROG-contracten en topdown opgelegde taken en verantwoordelijkheden met meer-zorg- voor-minder bij een toenemende werkinzet van rond de 65 uur per normpraktijk, is de realiteit voor huisartsen. Niks geen extra taken dus zolang de vereiste randvoorwaarden ontbreken. Even geen ‘reddertjesrol’ voor huisartsen die niet de probleemeigenaren zijn van de transitiechaos die is uitgebroken en die ons nog te wachten staat.
“Onder de gemeente” neemt de werklast nog eens toe en zijn de financiële risico’s voor de ‘ondernemer’-huisarts omdat er immers miljarden bezuinigd worden.
Laten we gewoon goed ons werk blijven doen en daar plezier in scheppen. Patiënten steunen wanneer die geconfronteerd worden met zorgtransitieschade en het verlies van keuzevrijheid indien art.13 zou worden geschrapt. En met het blijven bieden van alle reguliere basiszorg die gewoon doorgaat in de praktijk. Daar rekenen patiënten op.
ik ben van mening dat het onwenselijk is dat keuzevrijheid in de 2e lijn niet zou moeten afhangen van de inhoud van iemands portemonnee. Restitutiepolissen zijn altijd duurder. Bovendien wil ik als patient niet verkaveld worden.
Ik ben evenmin een assuradeur, elk jaar intensief speurwerk of al mijn behandelaars in verschillende zhuizen wel gecontracteerd worden, vind ik ondoenlijk.
Nog afgezien vh feit dat inkoop voor buitenstaanders een schimmig geheel is en ik alleen kan constateren dat de wettelijk verplichte transparantie te publiceren min 6 wkn voor ingangsdatum polis, dit jaar weer niet gelukt is.
Mooi! Ik heb heel goed gekeken naar de lijst van deelnemende organisaties. Nu kan het zijn, dat ik een nieuwe bril nodig heb, maar ik heb het logo van de LHV niet kunnen vinden……