“Someday they won’t let you, now you must agree
The times they are a-telling, and the changing isn’t free
You’ve read it in the tea leaves, and the tracks are on tv
Beware the savage jaw, of 1984”
David Bowie, lyrics 1984 – album Diamond Dogs
Ergens is er een equilibrium tussen zinnige maatregelen en schadelijke overmatige bemoeienis. Of dat nou gaat over nationale gezondheidszorg of over de regelgeving als je een schuurtje in je tuin wil zetten. Ik bemerk een toenemende gezonde kritische houding, bijvoorbeeld voor wat betreft een aantal maatregelen in het corona tijdperk. Daarnaast speelt er een groeiende intellectuele verloedering, waarbij een samenleving zonder al te veel protesten met vergaande initiatieven van overheid en bedrijfsleven zich er in laat luizen. Wees gewaarschuwd over wat er ongetwijfeld binnenkort wordt opgedrongen.
Zo is er het fictieve land Pindia, waar iedereen een medisch paspoort heeft. Dat paspoort is een samenwerking tussen de softwaregigant Twieqi en de creditcardgigant Kaptan. Twieqi heeft uiteraard grote belangen in datacontrole, en heeft zelf ook grote financiële belangen in de gezondheidszorg van Pindia. Kaptan en de overheid verlenen elkaar een dienst – Kaptan beheerst de geldstromen en Pindia heeft controle over waar de burgers hun geld aan uitgeven. Er waart ook een griezelig virus rond in Pindia, en aangezien iedereen een beetje bang is verschaft het medisch paspoort – wanneer je tenminste de juiste vaccinaties hebt – toegang tot scholen, winkels en discotheken. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn! Ziek zijn en beter worden kun je maar beter niet aan een miljoenen jaren oud precisie immuunsysteem overlaten – er moeten dure prikken worden gemaakt en geregistreerd op dat mooie plastic kaartje. En superhandig! Je kunt er ook mee betalen en je identificeren op het stadhuis.
Vervang Pindia voor India, Twieqi voor Windows en Kaptan voor Mastercard. Nu lijkt het ineens een beetje griezelig, toch? De Indiase regering onder Modi heeft de ‘One Nation One Health Card’ gelanceerd, waarin alle medische gegevens digitaal moeten worden opgeslagen. En Bill Gates doet dat met een filantropische flair – “Nee joh! Ben je mal, kost je bijna niks” – en het is toch fijn voor de zorgverzekeraars, lekker makkelijk toch?
Een digitaal identiteitsprogramma met je medische geschiedenis en je vaccinaties dat “met je meegroeit als jij groeit”. Het is natuurlijk niet verplicht -”Nee joh! Ben je mal!” Maar dan mag je niet naar school of naar de film… En India kan mooi profiteren van nieuwe vaccins, doordat GAVI – een organisatie opgericht door (alweer) Bill Gates in 2000 – deze vaccins beschikbaar maakt voor kinderen in arme landen. Hoe mooi het ook klinkt, ergens heb ik het gevoel dat die arme kindertjes dan gewoon proefkonijnen worden in de digitale horrorfilm van Bill Gates.
West Afrika is ook zo’n proeftuin voor deze samenwerking tussen Bill Gates, GAVI en Mastercard. We zijn er allemaal een beetje ingestonken, lijkt het. Bill Gates die GAVI opricht “voor de arme kindertjes”, zodat ook Mark Rutte daar 325 miljoen naar overmaakt. Niet uit eigen portemonnee, maar die van u. Als iemand als Bill Gates tientallen jaren keihard geld heeft verdiend aan Windows, dan is er vast wat te verdienen aan zo’n fraai initiatief, denk ik dan. En Mastercard die een “Trust Stamp” financiert om biometrische gegevens op te slaan, wat valt daar van te denken, is dat ook met het welzijn van mensen in het vizier?
Dat levensgevaarlijke virus waar Gates zo voor waarschuwde en waar wereldwijd eigenlijk vooral veel ouderen en mensen met overgewicht aan stierven, kwam precies op het goede moment. En over hoeveel doden hebben we het nou eigenlijk helemaal? De hysterie in de media is zo geweldig, dat ook ik nu cortico’s op mijn handen moet smeren vanwege alle handpompjes met smerige plaktroep bij de winkels.
Wat schrijft Mastercard op haar website vorig jaar? “AIl technology and suite of resources empowers small and independent businesses, makes password-free, online checkouts more secure for cardholders. Mastercard today launched the Mastercard Digital Wellness Program, […] to better serve today’s digital-first consumer.” – met andere woorden, het is een fantastisch product waar je alles mee kan (manipuleren). Mastercard streeft een bankbiljetvrije wereld na; ze verdienen immers niks aan papiertjes, het valt niet te controleren.
Als u nou één boodschap van mij mee wilt nemen, dan is het deze: zoek eens voor uzelf op wat hier van waar is, geloof mij niet, maar ga op onderzoek. Dit is zo’n briljant aluminium hoedjes verhaal, het is te griezelig om te geloven. Bestudeer het eens, praat erover, denk erover, zoek het op internet en deel het. Laat u geen zand in de ogen strooien, dit is niks minder dan fascisme. En als Afrika en India in the pocket zijn, wordt het elders uitgerold.
“If you want a vision of the future, imagine a boot stamping on a human face – forever.” George Orwell
Cui Bono? Wie verdient er aan? Als u die vraag kunt beantwoorden, dan weet u wat er gaande is. In eerdere stukken schetste ik reeds dat de dollar en de euro geen eeuwig leven beschoren zijn. Zodra die hun waarde verliezen, kun je er gif op innemen, dat er een nieuwe digitale munt zal worden gelanceerd. Met zo’n handig pasje, waar alles op staat. Kun je meteen bij de bank even je vaccinaties updaten.
Huib Pieter Rutten, huisarts, Future Influencer
Goed werk!
Hebben jullie al contact gezocht met de tweede kamer!
Morgen, 4 september wordt de Corona wet behandeld!
Veel succes!
Vroeger was het PANEM ET CIRCENSES om het plebs rustig te krijgen.
Nu Mondkapjesplicht, afstand houden, bij twijfel testen. En vooral rustig blijven.
Maar wie vult wetenschappelijk het gat in tussen corona contact / besmetting en de opname / het sterven op de IC. Wat is het ziektebeeld van corona nu eigenlijk, hoe is het algemeen beloop, wat als je alleen maar besmet en niet geïnfecteerd bent? Wetenschappelijk gezien moeten we eigenlijk iedereen testen, zo snel mogelijk, om een nul meting te krijgen. En dan iedereen die besmet lijkt vervolgen om te zien of ze ziek worden en in welke mate. Want dan pas kun je een waarde hechten aan het aantal besmettingen en daarop maatregelen baseren. Nu is het natte vinger werk en lijkt het alsof alle overheden in de wereld het virus aangrijpen om te regelen.