Rechter moet maar bepalen wanneer huisartsen gevaccineerd worden?

In de afgelopen weken is er achter de schermen veel gedaan. Tot op het hoogste niveau overleg in de avonden en weekenden met daaropvolgend een prima concessie. De rol van huisartsen in de acute spoedzorg werd erkend en om logistieke redenen afgesproken om uiterlijk eind januari zelf gevaccineerd te worden met het Moderna vaccin. Door het grillige verloop van de leveringen van de vaccins werd afgesproken dat als vaccineren voor eind januari toch in de knel zou komen er uiterlijk 15 januari naar een alternatief zou worden gekeken.

Discussie over de rol van de huisarts is al hoogst merkwaardig
VPHuisartsen heeft in dit proces betreurd dat er überhaupt een discussie nodig was om huisartsen aan de keten van acute zorgmedewerkers toe te voegen. IC’s en Eerste Hulp posten in grote ziekenhuizen spreken dan misschien wel meer tot de verbeelding, maar bij het ministerie en in de politiek zou het nu toch langzamerhand wel duidelijk moeten zijn dat huisartsen het overgrote deel van de spoedzorg weghouden bij de ziekenhuizen? En dat niet alleen in tijden van crisis! De patiënten die, zonder tussenkomst van een huisarts, rechtstreeks in het ziekenhuis belanden, zijn op één hand te tellen. Het overgrote deel van de Covid patiënten zien nooit een ziekenhuis en krijgen via de huisarts medische zorg of advies, soms zelfs tot aan het overlijden aan toe. Als er dan één beroepsgroep tot de acute keten zou behoren, dan weten wij wel wie dat zijn, maar de politiek blijkbaar nog steeds niet.

Huisartsen voeren geen actie over de rug van de patiënt
Wij zullen nooit zeggen dat het een makkelijke puzzel is en het vaccineren van kwetsbare groepen blijft een duivels dilemma. Vaccineer je eerst de groep die het hardst getroffen kan worden door het virus of geef je één dag voorrang aan die zorgverleners die hen medisch moeten bijstaan en er voor moeten zorgen dat de ziekenhuizen überhaupt bereikbaar blijven. Als de druk op de huisartsenzorg nog verder toeneemt en wij niet die vele patiënten weg kunnen houden bij de ziekenhuizen, dan spreken we pas echt van een zorginfarct.
Huisartsen zullen niet snel actie voeren over de ruggen van hun patiënten. Zorg blijft altijd voor gaan, maar toch worden er al vele vragen gesteld of wij de zorg in de frontlinie nog wel aan kunnen als we nog langer ongevaccineerd blijven en de uitval binnen de praktijken nog groter wordt? Kunnen wij nog wel die Covid verdachten als eerste blijven beoordelen terwijl de keten na ons al grotendeels beschermd is door een vaccin? Of komt het er straks op neer, zeker als de Britse variant echt doorzet, dat wij veel eerder opzij gaan stappen voor de beter beschermde ambulance medewerkers en verdachte patiënten toch direct door gaan sturen naar de tweede lijn?

Rechter heeft het laatste woord
Om dit soort scenario’s en een zorginfarct in tijden van crisis te voorkomen onderzoekt VPHuisartsen de mogelijkheden om de rechter op zeer korte termijn uitspraak te laten doen over onze prioriteit. Wij denken nog steeds sterke argumenten te hebben om de afspraken, gemaakt met onze beroepsgroep, juridisch te kunnen afdwingen. Hopelijk zouden we via een kort geding dan alsnog gelijk kunnen krijgen en laten we door middel van deze weg ook direct aan het ministerie weten dat er absolute grenzen zijn aan ons sociale en onderdanige karakter en tot actie overgaan als praten niet meer helpt.

Ondertussen houden we onze posities in de frontlinie en bereiden we ons voor op de vaccinatie ronde voor onze doelgroepen, welke dat uiteindelijk ook mogen worden. We willen van deze crisis af, zijn ons bewust van onze onvervangbare positie en zullen in tijden van crisis geen mensen in de kou laten staan. Zélfs niet wanneer we door de minister geschoffeerd worden!