Eind september etaleerden wij al onze woede over de nieuwe wet toetreding zorgaanbieders (Wtza). De grote ergernis rondom de absurde extra eisen die hierin gesteld worden aan eerstelijns zorgverleners, met in het bijzonder de jaarlijkse financiële verantwoording, hebben wij zeker ook achter de schermen duidelijk laten merken.
Ondanks alle harde toezeggingen rondom het ontregelen van de zorg en het schrappen in de administratieve lasten zou de politiek wederom tienduizenden extra administratie uren over ons uitstorten. Het ‘Adviescollege Toetsing Regeldruk’ heeft daarvan zelfs gezegd “dat nut en noodzaak van een stapeling van controle- en verantwoording instrumenten onvoldoende zijn aangetoond.”
Principiële zaak
Ondanks dat wij geen vakbond zijn en als VPH geen stakingen of andere acties mogen uitroepen is deze wet wel de druppel die de emmer doet overlopen en het geheel een principiële zaak maakt. Dit gevoel delen wij met de andere huisartsenorganisaties, eerstelijns zorgorganisaties maar zeker ook diverse regionale huisartsenorganisaties en individuele praktijkhouders. In de afgelopen weken is er een storm van kritiek losgebarsten welke niet ongehoord is gebleven in Den Haag. Ondanks dat de kamer in eerste instantie deze wet zelf geïnitieerd heeft, zijn er deze week weer vele vragen gesteld over het effect van deze wet. Via meerdere moties heeft de Tweede Kamer de minister unaniem opdracht gegeven om het geheel opnieuw te gaan beoordelen en de kritiek vanuit het adviescollege toetsing regeldruk en de eerstelijns zorgverleners serieus te nemen.
Acties blijven nodig
De diverse initiatieven uit verschillende delen van het land waren nodig om de politiek tot inkeer te brengen. Toch zijn we er nog lang niet want de Wtza is nog niet volledig van tafel maar wordt opnieuw bekeken. Verder is de Wtza duidelijk niet het enige dossier waar onze actiebereidheid door getriggerd is.
In de afgelopen weken zijn er diverse initiatieven ontstaan om breder aandacht te vragen voor administratieve lasten en zorgen rondom de kwaliteit voornamelijk door toedoen vanuit de overheid en zorgverzekeraars. Deze initiatieven lopen uiteen van vakkundig opgestelde manifesten tot ideeën van wilde stakingen en koekjes van eigen deeg, zoals het zwart gekalkt retourneren van ingevulde jaarverantwoordingen binnen de Wtza.
Of bijvoorbeeld het niet invullen van de overlijdensformulieren?
VPHuisartsen zal dan helaas niet het voortouw mogen nemen in dit soort acties, wij staan er vierkant achter en zullen individuele acties ondersteunen waar we kunnen. Achter de schermen zullen we op dergelijke wijze ons ongenoegen duidelijk over blijven brengen en de diverse initiatieven met u blijven delen via onze (sociale)media kanalen en nieuwsbrief.
Wat is de reden dat vph niet het voortouw mag nemen in acties of oproepen tot staking. Is dat angst? Dat zou ik jammer vinden want dat is de reden dat ik bij de lhv lang geleden ben weg gegaan. Op deze manier voel ik me door niemand meer vertegenwoordigd.Kunnen we dan niet beter ons omvormen tot een vakbond?
Alleen werknemers mogen een vakbond vormen en (onvrije) ondernemers niet. Overigens worden we als huisartsen gemangeld door allerlei wetgeving, waardoor we een opgelegde halve cao hebben. Massaal geen contract tekenen is het ultieme antwoord, maar mag niet georganiseerd en wie durft?