VPHuisartsen ontvangt met grote regelmaat signalen uit alle delen van het land omtrent de toenemende werkdruk op huisartsen. De meeste berichten zijn gerelateerd aan de ANW-problematiek. De gisteren ontvangen brandbrief van Wendy Wolfe, huisarts in West-Friesland, die zij stuurde namens haar intervisieclub aan de Huisartsenpost en Zorgkoepel Westfriesland, springt er wat ons betreft uit. Reden voor ons om deze te publiceren. De problematiek op de werkvloer en als praktijkhouder en ANW-verantwoordelijke wordt prima beschreven en zal door velen van u herkend worden.
VPHuisartsen doet haar best om verandering teweeg te brengen in de ANW problematiek en de belasting voor huisartsen/praktijkhouders. Uw hulp, middels het afgeven van duidelijke signalen, kan ons hierbij helpen. Dit is zo’n signaal. Bedankt!
Hoorn, 3 mei 2018
Aan: Huisartsenpost en Zorgkoepel Westfriesland
Beste Stefan en Phyllis,
Als intervisiegroep met ervaren huisartsen (allen 50-plus) schrijven we deze open brandbrief mbt de werkdruk in het algemeen en in het bijzonder die op de HAPWF. We maken ons zorgen om de toenemende kans op fouten door overbelasting, hoge werkdruk, hoog werktempo, prikkelbaarheid van alle betrokkenen waardoor er minder goede communicatie is. Het gaat niet alleen om toename van de werkdruk en het werktempo tijdens de dagpraktijk en diensten, maar ook om het toegenomen aantal diensten. We zijn namelijk genoodzaakt om meer diensten dan voorheen zelf in te vullen, omdat er een zorgwekkend tekort aan waarnemers is ontstaan. De bedachte oplossing
om meer dokters te laten werken (D7-D9) werkt niet, omdat ook hier onvoldoende waarnemers te vinden zijn. Het is de laatste tijd meerdere keren voorgekomen dat de achterwacht zelfs in de nacht(!) opgeroepen werd.
In deze brief beschrijven we de problemen die wij ervaren en de gevolgen daarvan voor ons en voor de dagpraktijk. We doen een dringend beroep op jullie om deze zaak verder te onderzoeken en samen met ons en de landelijke organisaties te werken aan oplossingen.
Probleem 1. Onverkochte diensten
Wij ‘verkopen’ al jaren onze nachtdiensten, vanwege de impact die nachtdiensten hebben op ons dag- en nachtritme en ons energieniveau. Sinds 2017 lukt het nauwelijks meer om een waarnemer te vinden voor met name de nachtdienst, met alle consequenties van dien (zelf van slag, de volgende
dag niet in de praktijk, toename van de werkdruk voor collega’s of doordat collega’s er niet zijn, etc). Dat alleen praktijkhouders voor de invulling van de diensten verantwoordelijk zijn is niet veel langer meer vol te houden voor de betrokkenen.
Probleem 2. Onvoldoende waarneming voor de dagpraktijk
Waarneming voor de dagpraktijk bij vakantie of ziekte blijkt (zeer) lastig in te vullen, waardoor enkelen van ons extra dagen werken in de dagpraktijk. Door de hoge werkdruk en het hoge werktempo overdag verkiezen wij, net als veel andere huisartsen het om ‘parttime’ te werken, 3 of 4
dagen per week. Parttime staat hierbij tussen aanhalingstekens omdat we ook met 3 dagen werken, gemakkelijk weken van 40 uur werken halen. Bij uitval van een collega en het niet kunnen vinden van een waarnemer, gaan we zelf maar weer extra werken.
Probleem 3. Lange werkdagen, hoog werktempo, geen of onvoldoende pauzes
De dagpraktijken zijn geopend van 8.00 – 17.00 uur. Een aansluitende avonddienst betekent werken van 8.00 tot 23.00 uur. Dat is in strijd met het arbeidsrecht en niet goed voor de kwaliteit van zorg. Voorheen was het nog wel te doen: eerder stoppen met het middagspreekuur, een rustige start op de post en een rustig laatste uur op de avond. Door de toegenomen zorgvragen is het nu echt anders en schieten ook de geplande pauzes in de avond er vaak bij in. Ook de overdracht gebeurt nog maar zelden met alle artsen. Een deel werkt ook tijdens deze overdrachten gewoon door. Als je al even de tijd neemt om te eten, na een uur of 3-4 non stop hard werken, komen ook daar vragen tussendoor. Het werktempo en ontbreken van pauzes is ondenkbaar in een normale CAO en vinden wij zelfs voor ons eigen personeel niet verantwoord.
Probleem 4. Geen opvolgers voor stoppende collega’s
Een HAGRO of HOED wordt extra belast met de dagpraktijk en diensten van een collega die om welke reden dan ook niet meer werkt. Door het tekort aan waarnemers doen de zittende praktijkhouders dit werk erbij, soms voor een lange periode. Dat is niet vol te houden.
Kortom: dit alles tezamen maakt dat wij, als praktijkhouders, onevenredig belast zijn, ons overbelast voelen en dreigen om te vallen. Houd hierbij rekening met een domino-effect, want na de één, dreigt de ander uit te vallen.
Wij roepen om hulp en wensen dat er oplossingen komen om te zorgen dat we in een acceptabel aantal uren en in een gezond tempo kunnen werken. Hierbij willen we alle betrokken partijen oproepen zich in te zetten voor oplossingen, zowel lokaal als landelijk.
Ons vak is mooi, maar bij te veel wordt het te zwaar en dan dreigen er fouten gemaakt te worden, met alle consequenties van dien.
Namens Carola Bakker, Margot Haan, Ilona Bolhuis en Annet Wind,
Met zorgelijke groet
Wendy Wolfe
CC: WFHO, LHV, VPH, ZZWW
Zeer herkenbaar, helaas.
En ik wil niet de eeuwige zuurpruim uithangen, maar de zaken zoals geschetst zullen de komende jaren alleen maar toenemen.
De politiek is onkundig op ons terrein. De belangenbehartigers van InEEN zijn mijns inziens vooral vergadertijgers. LHV hoort deze signalen al jaren, maar onderneemt geen concrete acties.
We hebben een zwaar beroep. Met de huidige veranderde samenleving, die zoveel anders is als twintig- dertig jaar geleden, is een praktijk van 2000 patiënten met 10 minuten consulten, ronduit belachelijk.
Ik meen dat de conclusie is, dat de huisarts signaleert dat de samenleving ziek is en de dokter er aan onderdoor gaat.
Collegae uit de ziekenhuizen die ik regelmatig spreek, ook mijn oude studie genoten, zie ik stuklopen op bureaucratie, diensten, second opinions en geestdodende administratie.
Er zijn wel oplossingen voor te bedenken, maar die zijn radicaal en ik ben bang dat het eerst te ver moet komen, vooraleer men inziet dat het inderdaad anders moet.
Het Roer Moest Om, zeiden we, 10.000 handtekeningen. Concreet is er mijns inziens geen snars veranderd.
De reactie van Huib Rutten klopt als een bus. In mijn vestigingsplaats Tilburg is er nog een geheel ander signaal, per dag zijn er bij mij ± 10 verzoeken tot inschrijving. Ze worden afgewezen wegens (dreigende) overbelasting. Ook passanten moeten vaak zoeken naar een dokter die tijd heeft te helpen. Al met al zeer verontrustend, de wal zal het schip wel ergens gaan keren. Wat betreft het roer moet om heb ik het gevoel dat er hard aan de helmstok wordt getrokken, maar dat het probleem is dat het roer zwaar beschadigd is en op het punt staat volledig af te breken.
Geheel eens met collega Wolfe en de reacties van collega Huiben en Noordveld,
Ondanks de zeer moedige actie van de groep, “het roer moet om”, de inzet van de VPHuisartsen en alle acties van allerlei individuele huisartsen de afgelopen 10 jaar (zo niet langer) lijkt er weinig te veranderen.
Er komen steeds meer taken bij voor de huisarts, vaak door kostenbesparingen ingegeven verschuivingen van de 2e lijn naar de 1e lijn, maar regelmatig ook door ronduit botte bezuinigingen. Denk hier bijvoorbeeld aan volwassen- maar ook kinder-GGZ waarop zo fors is bezuinigd dat er soms astronomische wachttijden zijn ontstaan waardoor de problematiek tijdens die wachttijden optredend weer door de huisarts opgelost moeten worden. De huisarts die hiervoor feitelijk niet goed voor is toegerust en bovendien al ernstig overbelast is. Opvallend detail hierbij is dat er recentelijk een nieuw zorgakkoord is gesloten tussen overheid, zorgverzekeraars en ziekenhuizen waarbij nog meer zorg van de “dure” 2e lijn overgeheveld gaat worden naar de veel “goedkopere” eerste lijn. Helaas is men hierbij vergeten de huisartsen zelf te vragen of zij dit allemaal nog wel aan kunnen.
Fors toegenomen administratieve taken, toegenomen ouderenzorg door bezuiniging op dat gebied, etc., verzwaren de taken van de huisarts verder.
Het water staat bij veel huisartsen tot boven de lippen (Zie ook het recentelijk onderzoek van Newcom in opdracht van de LHV hierover). Dit toont zich onder andere in het feit dat er bijna geen huisarts meer is te vinden die zijn/haar normpraktijk volledig zelf doet, dus zonder vaste waarnemer of huisarts in dienstverband erbij. Dat is overdag bijna niet meer te doen. Echter de bijkomende taken zoals de ANW (Avond-, Nacht- en Weekenddiensten), met name de weekenddiensten en tegenwoordig ook de nachtdiensten zijn dermate druk geworden dat het voor de meeste huisartsen evenmin te volbrengen is deze allemaal ook nog zelf te doen. De meeste huisartsen verkopen dus een deel van hun diensten.
Nu het steeds moeilijker wordt, in den lande, om waarnemers te vinden om ANW diensten over te nemen komt plotseling de zeer forse werklast van vele zo niet alle (inmiddels steeds drukker geworden) ANW diensten, als een boemerang, weer terug bij de al ernstig overbelaste praktijkhoudende huisartsen.
Ook ik ben somber, het zal waarschijnlijk nog veel erger moeten worden, voordat er voldoende kritieke massa is om tot verandering te komen. Dit leert in ieder geval de ervaring tot nu toe.
Beste vriendelijke en patiëntgerichte huisartsen; hou hier mee op !
De ANW is 16 jaar geleden ingevoerd om jullie werkdruk te VERLICHTEN ! Want ook toen was er een huisartsentekort.
Gezien de (stelsel) ontwikkelingen daarna heeft deze regeling zich nu in haar tegendeel ontwikkeld: Wat jullie aan het doen zijn is proberen een inkoopprobleem van verzekeraars op te lossen. Te koste van jullie (en jullie zorg) zelf. Hou daar mee op ! Leg deze problemen waar ze nu horen: Bij de verzekeraars.
Bekende en voorspelbare problemen waar huisartsen voor zijn gewaarschuwd, juiste adviezen niet hebben opgevolgd en massaal hebben weggekeken. Kritische collega’s negeren lijkt me zo zijn beste tijd te hebben gehad. Of gaan huisartsen zich nog verweren tegen die kritische huisartsen met het non-argument dat we ons “constructief moeten opstellen”? Dat heeft dus NADA opgeleverd. Gokken op het verkeerde paard..
Absoluut eens collega mitrasing
Ook ik werd verguisd door collega s na opperen loskoppelen anw van t vak 12 jaar geleden
En remmend met investeringen in ons nieuwe gezondheidscentrum huur trouwens
Uiteindelijk wordt t een chirurgische exercitie denk ik
Het gaat door tot de meerderheid t niet meer trekt waarna te snel niet constructieve
beslissingen
Worden genomen
Marktwerking uiteindelijk omdat de waarnemer niet meer kiest voor een praktijk met veel risico sores een klemband om je been en teveel personeel
Veel waarnemers zijn ook Chinees en zoals ze zeggen in China ik wens je weinig personeel en een mooie toekomst Jammer van t mooie vak maar juist dit is de probleemslogan van de huidige generatie
Zoals ik als wel eens eerder geschreven heb; het probleem moet niet bij ons maar bij de verzekeraar liggen.
De zorgverzekeraar koopt voor zijn klanten (onze patiënten) zorg in, 24 uur per dag.
Dat doet zij via onze dagpraktijk (inschrijftarieven, etc.) en ANW-zorg (huisartsenpostfinanciering)
In onze wurgcontracten blijft maar staan dat wij als ‘huisartsen’ ons verantwoordelijk moeten maken voor de 24 uurs-zorg. In de praktijk zijn dit dus de praktijkhouders (zijn HIDHA’s en waarnemers geen huisarts?) die hiervoor opdraaien.
Als ‘de huisartsen’ nu eens zouden besluiten dat de ANW-zorg niet meer geleverd kan worden (overbelaste dagpraktijken, toename van zorgvraag door ouderen, verplaatste zorg vanuit ziekenhuizen, onzinnige administratieve maatregelen, door de AVG beperkte inzage in dossiers, geen waarnemers bij ziekte collega’s, etc., etc.) dan moet de zorgverzekeraar dit alsnog voor haar patiënten inkopen.
Het geld regeert, de verzekeraars hebben het geld en leggen ons de wil op.
Wij zouden zelf moeten kunnen zeggen dat de patientveiligheid in gevaar komt als we nu geen actie ondernemen. Wij praktijkhouders kunnen het niet meer waarmaken. Waar de zorg dan ingekocht moet worden is aan de verzekeraars. Laat dit bij de SEH of een andere organisatie nu tig keer duurder zijn, het zou niet ons probleem meer moeten zijn.