Heemskerk 23.04.2015
Geachte heer Rouvoet,
Er is een toenemend wantrouwen tussen de huisartsen en de zorgverzekeraars. Dit heeft vooral te maken met de nieuwe vorm van contractering, waarbij de zorgverzekeraar wil bepalen hoe en door wie het medisch werk wordt gedaan, en de controledwang aan de zijde van de zorgverzekeraars.
De huisartsenzorg in Nederland stond echter al decennia als uitstekend bekend en de zorgkosten van de eerste lijn waren laag
De huisartsenzorg in Nederland stond echter al decennia als uitstekend bekend en de zorgkosten van de eerste lijn waren laag. De vraag is waarom al die dwang en controles, die juist leiden tot een verstoring van de onderlinge verstandhouding, worden ingevoerd. Elke handeling die wordt verricht in de huisartsenpraktijk moet nu worden gespecificeerd. Dit werkt niet en roept veel irritatie op.
In de nieuwe bekostigingsstructuur wordt de huisarts beloond op grond van moderne ‘hypes’, zoals taakdelegatie, zorggroepen, schaalvergroting, e-health en het opzetten van (grootschalige) projecten, waarvan het nut niet is aangetoond, en is hij vooral een manager. Beloning vindt niet meer plaats op grond van de medische zorg die hij levert.
Huisartsen die weinig delegeren, zonder POH werken en niet in een dure diabetes-, astma-, COPD- of CVRM-zorggroepen participeren – waar de patiënt in ziekten wordt opgedeeld – maar gewoon zelf conform de NHG-standaarden de patiënten zien en vervolgen, en samenwerken met andere hulpverleners in de eerste lijn waaronder de wijkzorg, de paramedici en de psycholoog, krijgen geen tarief voor deze chronische zorg. En dat terwijl deze huisartsen aantoonbaar efficiënter en goedkoper werken, en kwalitatief minstens even goede zorg (spiegelinformatie) leveren als huisartsen in grote samenwerkingsstructuren.
Huisartsen worden financieel gestraft als zij hun vak uitoefenen op de manier waarmee de huisarts in Nederland internationaal grote faam verworven heeft.
Zij worden echter financieel gestraft als zij hun vak uitoefenen op de manier waarmee de huisarts internationaal grote faam verworven heeft, en die het oorspronkelijke uitgangspunt van het beroep huisarts vertegenwoordigt: namelijk door het leveren van integrale, persoonlijke, kleinschalige, continue zorg met zo min mogelijk hulpverleners per patiënt.
Mijn voorstel is om elke huisarts vrij te laten hoe hij zijn praktijkvoering doet en om een eenvoudiger contracteer/declaratiesysteem in te voeren waarmee veel bureaucratie en eindeloze registratie van allerlei (vaak niet goed onderbouwde) indicatoren kan vervallen. Dit scheelt niet alleen de zorgaanbieders maar ook de zorgverzekeraar veel tijd en geeft de hulpverleners hun autonomie, en daarmee hun werkplezier, terug.
Bij dit contracteer/declaratiesysteem wordt een huisarts betaald op grond van het aantal patiënten met een differentiatie naar postcode en leeftijd, met een extra tarief voor zorg in de avond, nacht en weekenden voor ernstig zieken. Voor kwaliteitscontrole wordt alleen gekeken naar de spiegelinformatie (de enige objectieve informatie over de geleverde kwaliteit). Uit deze informatie zijn de zorgkosten per patiënt te berekenen, zowel in de eerste lijn als in de tweede lijn. Hierop kan feedback worden gegeven door de zorgverzekering en kan worden gekeken waar de verschillen vandaan komen.
Een samenwerking die uitgaat van vertrouwen in de hulpverlener zal positief werken op de onderlinge verstandhouding.
Dit is een samenwerking die uitgaat van vertrouwen in de hulpverlener en zal positief werken op de onderlinge verstandhouding. Als een huisarts projecten wil doen, dan kan hij voor de kosten hiervan financiering bij de zorgverzekeraar aanvragen.
Met dit systeem werken zorgverzekeraar en huisarts weer samen, kan iedere huisarts zijn praktijkvoering doen afgestemd op zijn persoonlijke omstandigheden en wordt de huisarts beloond die oog heeft voor de individuele patiënt en zorg op maat levert. Hier is hij ook voor opgeleid. Dit voorkomt de ondergang van de traditionele huisarts die dicht naast zijn patiënt wil blijven staan.
Vriendelijke groeten,
Monique van Montfort, huisarts, Heemskerk
Actief lid van VPHuisartsen
Waarom een goed werkend systeem opofferen aan regeldruk en controledwang van zorgvezekeraars? Uit winstbejag? De overheid is van minder regels en juist veel over laten aan de “markt”. Die “markt” overspoelt de zorgsector met regels. #hetgaatalleenmaarovergeld
Een goede brief. Het is alleen niet voldoende ZN aan te schrijven, maar juist VWS, ACM, NZa en de leden van de Tweede Kamer moeten notie krijgen van de ernst van de verziekte verstandhoudingen tussen huisartsen en verzekeraars. Het hele systeem is verziekt. Ik wil aandringen op een parlementaire enquete en op ogenblikkelijke versoepeling van de bureaucratie en verbetering van onze tarieven. Dat komt per saldo de patiënt en zelfs ook de verzekeraar ten goede.
Ik weet zeker dat zijn politieke achterban in de vorige loopbaan van de heer Rouvoet afschuw heeft van al die nieuwerwetse fratsen als marktwerking in de zorg. Solidariteit en vertrouwen in de autoriteit van deskundigen (dominee, dokter, notaris) zijn daar specifieke kenmerken van.
Rouvoet is zijn rechte pad kwijt. Hij leidt een tak van de club van wantrouwen; om met Levi te spreken, de stalinistische organisatie van VWS, ZN en IGZ.
Dat gezegd hebbende: de huisartsenzorg laat zich steeds meer in met niet-evidence based principes ten koste van werkelijk efficiënte zorg. We laten het ons aandoen.